Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера:П/пухнуть

Материал из Онлайн справочника
Перейти к навигацииПерейти к поиску

Проверка/Оформление/Редактирование: Мякишев Е.А.


Пухнуть[1]

пу́хнуть пу́хну, укр. пу́хнути, др.-русск. пухнути, цслав. пухати «дуть», болг. пу́ша «курю», сербохорв. пу́хати, пу̯хȃм «дуть», словен. púhati, рúhаm «фыркать, дуть», púhniti, чеш. puchati, puchnouti «пухнуть, набухать», слвц. рuсhnút᾽ — то же, польск. puchnąć «пухнуть», рuсhаć «дуть», в.-луж. рuсhаć, н.-луж. рuсhаś «дуть» И.-е. *реus- : *pus- : *р(h)ū̆-; ср. лит. pùšė «оспа», лтш. pusks «пучок, кисть», pušk̨is «букет, кисть», лит. pū̃sti, puciù «дуть», pūslė̃ ж. «пузырь», putà «иена», pùsti, puntù «надуваться», др.-инд. рúṣуаti «процветает», рuṣраm «цветок», рṓṣаs «процветание, рост, изобилие», лат. pustula «пузырек», норв. føysa «надуваться» (Перссон 248), возм., греч. φῦσα «кузнечный мех, пузырь», φῡσάω «фыркаю», арм. рΏukΏ «дыхание, дуновение», а также др.-инд. рuррhusаs «легкое», рuррhulаs «вздутие», рuррuṭаs «опухоль нёба», phutkarōti «дует»; см. Траутман, ВSW 233; Вальде-Гофм. 2, 392; М.-Э. 3, 427 и сл.; Вуд. IF 22, 155; Младенов, РФВ 68, 387; Мейе-Вайан 22; Ильинский, ИОРЯС 20, 3, 84; Иоханссон, KZ 36, 357. Ср. пух, пыха́ть.

См.также

Внешние ссылки

  1. Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера